Donderdag 26 mei 2016
Een mooie lentedag in mei……….
Bij de kerk verzamelt zich een grote groep mensen. Ze staan te popelen om de bus in te springen, die hen naar Rotterdam zal brengen, alwaar ze een heel groot schip, dat aan een kade afgemeerd ligt, gaan bezichtigen. 
De chauffeur stelt zich voor. Velen zullen hem herkend hebben van een huisartsenpraktijk aan de Stationsstraat.
Al rijdend vertelt Dico wat er zoal te zien is in de mooie Alblasserwaard.
Over de Betuwelijn met zijn goederentreinen, die dwars door dit gebied rijden. Het spoor loopt vanaf de Maasvlakten tot aan de Duitse grens.
Soepel rijdt hij de bus naar Katendrechtse haven in Rotterdam. Aan boord van de ss Rotterdam worden we verwelkomd met koffie en heerlijk gebak.
Het gezelschap wordt in drie groepen opgesplitst. Er
stonden drie oudere gidsen klaar voor een rondleiding. Onze groep was ook erg blij met de enthousiaste Jannes. Jannes nam ons mee naar het trappenhuis.
De mensen met een rollator konden met de lift. Op het buitendek aangekomen vertelde hij de rijke geschiedenis van “La Grande Dame”. Het schip is 228 meter lang, 28 meter breed en 61 meter hoog. Het is van de Holland
Amerika lijn en is rijk aan historische waarde. Het heeft spannende tijden meegemaakt. Varen over de Atlantische Oceaan is niet altijd een pretje geweest.
Koningin Juliana heeft het schip gedoopt op 13 september 1958.
Omdat het heel mooi weer was konden we buiten op het dek heerlijk van het uitzicht genieten. De Euromast en de Zwaan zijn direct de herkenningspunten, die Rotterdam zo aantrekkelijk maken. Op de brug, waar de kapitein een eigen stoel had, de rest van de bemanning moest altijd blijven staan, legde Jannes uit hoe de nu antieke radar, het stuurwieltje en de intercom werkte. Daarna liepen we door naar de hut van de kapitein. Die ouwe had wel een heel luxueus onderkomen. Zelfs een ligbad ontbrak niet. De ss Rotterdam kan ook niet zinken, zo vertelde Jannes. Door dat er waterdichte deuren tot aan de derde verdieping waren geïnstalleerd, zou het schip altijd blijven drijven. De Titanic had geen waterdichte deuren. Om eventueel van boord te komen, als daar een reden voor was, had men een aantal sloepen klaar hangen. Helaas konden we niet alles bekijken. Om 12 uur moesten we weer in de bus zitten.
De busrit ging verder dwars door Rotterdam richting het Kralingse Bos.
Een prachtig stukje natuur bij een mooie stad. Midden in dit bos werden we afgezet bij het pannenkoekenhuis“De Nachtegaal” Daar stonden heerlijke broodjes met warme kroketjes klaar.
Toen we weer in de bus zaten, kregen we Marc als gids. Hij vertelde, dat hij van Duitse komaf was en al vijftien jaar in Nederland woont. Hij vertelde hoe het Kralingse Bos was ontstaan. Voor de Rotterdamse inwoners is het een fijn recreatiegebied. Er zijn goede wandel- en fietspaden
aangelegd. Golfen en paardrijden behoren tot de mogelijkheden.
De stad Rotterdam heeft 620.000 inwoners. De Erasmusbrug, ook wel “De Zwaan” genoemd is ontworpen door een Amsterdamse architect en deze brug is gebouwd door een Belgische bouwer.
Maar nu is het echt iets van Rotterdam. Het is jammer dat veel historische gebouwen tussen de wolkenkrabbers staan.
Al rijdend en rondkijkend, kwamen we bij de Markthal aan. 
De groep werd hier in tweeën gedeeld. Gids Marc begeleidde een groep en Michiel, de tweede gids nam de andere groep mee.Het is prachtig om te zien hoe de Laurenskerk in de ramen van de Markthal spiegelde. Het glas is met
stalen kabels verbonden. Als het hard waait kunnen ze wel 35 cm heen en weer buigen. In de markthal gingen we met de gids drie verdiepingen naar beneden. Wat heb je nu te zien in de parkeergarage. Michiel vertelde dat we op dezelfde hoogte stonden t.o. van de bodem van de Rotte. De roestkleurige damwanden had men niet weggewerkt. Op elke verdieping had men een vitrine ingericht met voorwerpen die tevoorschijn waren gekomen tijdens het uitgraven van de bouwput. Ringetjes, schoentjes, vingerhoedjes en ook gereedschap van ijzer had men daar gevonden. Terug in de hal, vestigde hij onze aandacht op het meters hoge plafond. Schitterend beschilderd met fruit, bloemen, graan en vissen. Symbolisch gezien zijn wij, de mensen in de Markthal, de insecten, de mieren, de bijen en vlinders, die op al die heerlijkheden afkomen. De markthal heeft 175 miljoen euro gekost. Voor een appartement of een penthouse moet men aardig wat geld in de pocket hebben.
Na enige tijd nam Michiel afscheid van ons en konden we op eigen gelegenheid door de Markthal dwalen. Allerlei verleidelijk voedsel, veel exotisch, lachte ons toe.
Om vier uur was het tijd om de bus op te zoeken. Het werd nog even spannend, want we misten nog een paar mensen. Na een poosje zoeken was de groep weer compleet. Chauffeur Dico reed, met enige vertraging door file, de bus feilloos naar Hardinxveld-Giessendam.
Rond kwart over vijf stonden de Rottterdamgangers weer bij de kerk. Nog een groepsfoto, nog even lachen, wat na praten en blij naar huis.
Wij bedanken de seniorencommissie, Ellen, Lida, Marijke, Marianne en Anke voor het organiseren van zo’n leuk, gezellig en leerzaam uitje! Ook Tonnie van de diaconie bedankt.
Onze dank gaat ook naar Dico Strop, die ons weer veilig bij de kerk heeft gebracht. De informatie die hij op een leuke manier aan ons doorgaf, tijdens de rit naar Rotterdam en weer terug.