Volgen Volgen in het ritme van de Rabbi. Ik lees Marcus 10:32 en denk aan het boek van Henk Stoorvogel: ‘Jezus leven, volgen in het ritme van de Rabbi’. Een boek dat we met de bijbelstudiegroep een poosje geleden behandeld hebben. “Ze waren onderweg naar Jeruzalem en Jezus liep voor hen uit; de leerlingen waren ongerust en ook de mensen die hen volgden waren bang.” Henk schrijft daar: Normaal gesproken volgden de leerlingen in het stof van de voeten van Jezus. Maar nu hadden ze gaten laten vallen. Jezus ging voor hen uit. Vijftig meter daarachter volgden de twaalf. Zij waren ongerust. Daar weer achter volgde een volgende grote groep volgelingen. Zij waren bang. De twaalf waren ongerust en de overige leerlingen waren bang, maar Jezus was geen van beide.
Focus Hij had laserfocus. Voor Hem was er één ding dat telde: Hij was vastbesloten de wil van Zijn Vader uit te voeren en de beker van de toorn van God tot de bodem toe leeg te drinken. Hij wist dat het welzijn van de mensheid afhing van de wijze waarop Hij de komende periode zou doorstaan. Het lot van miljarden door God geliefde mensen lag in de waagschaal. Jezus had zijn binnenste omgord met kracht. Zijn ziel had zich schrap gezet voor de bovenmenselijke offers die van Hem gevraagd zouden worden. Jezus was klaar voor de hel en had Zijn ritme te pakken.
Afstand Het was echter een ritme dat de leerlingen niet konden volgen. Ze hadden een gat laten vallen. Jezus was vastberaden de wil van Zijn Vader te doen, de leerlingen volgden aarzelend. Jezus was klaar voor de hel, de leerlingen waren ontzet over het onbekende. De fysieke afstand tussen Jezus en de leerlingen was een weerspiegeling van hun innerlijke verwijdering van Zijn zorg en liefde. Ze waren ongerust en bang.
Aanpikken Wanneer wij gaten laten vallen tussen Jezus en ons, dan vallen we ten prooi aan onrust en angst. We beginnen ons af te vragen of het volgen van Jezus wel alle strijd waard is. We beginnen te twijfelen aan de macht van God of de zekerheid van ons behoud. Zal Jezus wel sterk genoeg zijn om ook ons te redden? Is Zijn offer ook voldoende voor onze zonden? Wanneer we kampen met onrust en angst, dan is de kans groot dat we gaten hebben laten vallen tussen Jezus en onszelf. We zijn de Rabbi niet gevolgd in Zijn ritme. Ja we volgen Hem nog steeds, maar van verre. Dan is het belangrijk dat we aanpikken bij Jezus. Of dat we Hem vragen dat Hij even op ons wil wachten. Volgen in het ritme van de Rabbi kan immers alleen wanneer je Hem op de voet volgt.
Details In Marcus zien we hoe Jezus op de leerlingen wacht. Hij geeft ze de gelegenheid om aan te pikken. Tijdens de rustpauze vertelt Hij de leerlingen opnieuw over zijn naderende dood, dit keer in meer detail dan ooit tevoren. Hij beschrijft hoe de hogepriesters en de Schriftgeleerden het initiatief zullen nemen om Hem te grijpen. Daar blijft het echter niet bij. Ze zullen Hem overleveren aan de heidenen. Dat voorspelde weinig goeds. De Romeinen waren meedogenloos en zouden Jezus stevig te grazen nemen, ze zouden Hem bespotten, dikke klodders slijm in het vriendelijke gelaat van Jezus spugen. Ze zouden zijn ogen dichtslaan, zijn baardharen uittrekken en Hem geselen tot de flarden vlees aan zijn lichaam hingen. Daarna zouden ze Hem doden. En terwijl Jezus zijn hart bloot legt en Zich uitermate kwetsbaar opstelt voor zijn leerlingen komen Jacobus en Johannes bij Jezus met een vraag over hun plaats links en rechts van Jezus als Hij in Zijn glorie komt.
Bestemming Onze bestemming staat vast. God heeft voor iedereen de plek in de hemel die past in het grote plaatje. We hoeven ons geen zorgen te maken over onze beloning, onze tronen of de toekomstige glorie. Het enige waar we ons op hoeven te richten is het wandelen in onze bestemming. Die reis is het mooist, wanneer je volgt in het ritme van de Rabbi.
Klaas Otter