Symbolische schikking Zondag 14 juni
Lezing: Genesis 7:1– 8:11a
Eindelijk is het dan zover: de duif die Noach heeft losgelaten komt terug met een olijftakje in haar snavel. Een teken dat het water aan het zakken is, maar dat de duif nog niet kan leven zonder de beschutting van de ark. In de Statenvertaling staat geschreven:
Maar de duif vond geen rust voor het hol van haar voet; zo keerde zij weder tot hem in de ark.
God is trouw, dat mogen we elke dag weer ervaren en dat zien we aan de groene klimop.
Maar de duif vond geen rust voor het hol van haar voet; zo keerde zij weder tot hem in de ark
reikhalzend kijk ik rond, al speurend op de vloed naar een vaste grond onder ieders voet.
Want het lange wachten eist eerdaags zijn tol, de hoop waar naar wij smachten houd moed, ga door, hou vol!
Totdat het tij zal keren en uit de hoge daalt…de duif, ze schudt haar veren ze heeft het net gehaald.
Noach houdt een olijftak trots voor ons omhoog voor nu nog even onderdak maar straks de regenboog.